Niks… Hoezo Niks?!!

In mijn vorige vlog vertel ik over de periode van Niks en de kunst dat Niks te laten zijn. Wat dacht ik eigenlijk, hoezo NIKS?!
Ik zeg: ” Tijdens een verandering, als het oude opgeruimd is en het nieuwe kan gaan groeien dan is er even Niks en het is de kunst dat Niks Niks te laten zijn” .
Tijdens de afgelopen dagen is het alles behalve Niks; de omheining, de palen, de draden, de boomstammen, picknicktafels, alles moet opruimt en opgeslagen. Ik wil de paarden zien en met ze zijn en ze laten bewegen, ik wil werken aan mij en mijn bedrijf, blogvloggen, ondertussen is het ook nog kerst geweest en wil ik mijn tuin gezellig hebben. Daar wil ik namelijk mensen ontvangen bij een vuurtje in de buitenlucht met 2 kippen in plaats van 4 paarden.

Dus hoezo Niks? Er is hart-stikke veel!
Mijn rug, handen en voeten doen zeer, overal zijn spullen die een plekje moeten krijgen, ik ben aan het malen, mijn hoofd maakt overuren. Ik maak me zorgen, over de opslag van de spullen maar vooral over de paarden. Ze zijn niet buiten, zijn ze nu ongelukkig? Wat heb ik ze aangedaan! Enz, enz,enz…
Emoties, ze komen allemaal langs, sommige beleef ik intens andere laten zich alleen even voelen, ik ben verdrietig, het doet pijn de ‘vrijheid’ die de plek in Waskemeer me gaf daar te laten. De vrijheid die me zoveel kostte.
Ik ben bang voor wat er komen gaat, twijfel slaat toe. Dus dat Niks daar ben ik nog niet aan toe, eerst nog meer loslaten en opruimen.

Ik vertelt me dat ik er goed aan doe.
Ik vertelt me dat deze keus het domste is wat ik ooit had kunnen doen.
Ik vertelt me vertrouwen te voelen.
Ik vraagt me… Hoe dan?